Drodzy zebrani,

W tych trudnych chwilach, kiedy wszyscy gromadzimy się w tym miejscu, by pożegnać osobę, którą kochaliśmy i szanowaliśmy, trudno znaleźć słowa, które w pełni oddałyby nasz ból, tęsknotę i szacunek, jaki mamy dla tej osoby. Dziś żegnamy kogoś, kto w sposób niezatartego śladu wpisał się w nasze życie, kto wypełniał je obecnością, ciepłem i miłością.

Każdy z nas, kto tutaj jest, niesie w sercu swoje własne wspomnienia tej osoby, chwile, które na zawsze pozostaną w naszej pamięci. Pamiętamy śmiech, gesty, ciepło dłoni, słowa otuchy, mądrość, którą się dzieliła, i obecność, która sprawiała, że czuliśmy się bezpieczni, kochani, zrozumiani. Właśnie te wspomnienia sprawiają, że choć ta osoba odeszła od nas fizycznie, to w naszych sercach i umysłach pozostaje z nami na zawsze.

Życie nie jest łatwe. Każdy z nas przechodzi przez swoje własne burze, swoje ciemne dni, swoje momenty zwątpienia i smutku. Jednak ta osoba była dla nas światłem, które rozpraszało mrok, pomocą, na którą zawsze mogliśmy liczyć, przyjacielem, który nigdy nie zawiódł. W jej obecności czuliśmy się silniejsi, bardziej gotowi stawić czoła światu. I choć dzisiaj musimy zmierzyć się z jej odejściem, to właśnie w jej pamięci będziemy szukać siły do dalszego życia.

To, co pozostało po tej osobie, to nie tylko wspomnienia, ale także jej wartości, które wniosła do naszego życia. Może to była jej niezłomna uczciwość, jej bezwarunkowa miłość do rodziny, jej oddanie przyjaciołom. Może to była jej gotowość do poświęceń, jej umiejętność słuchania, wspierania, bycia przy kimś w najtrudniejszych chwilach. Wszystko to – to te małe, a zarazem ogromne rzeczy – stanowiły jej prawdziwą siłę i piękno.

I choć dziś żegnamy ją w smutku, pełni bólu, to chcę, żebyśmy również pamiętali, że życie tej osoby było czymś więcej niż tylko ostatnimi dniami, godzinami, minutami. Życie tej osoby było pełne, bogate w miłość, przyjaźń, oddanie. Czas, który spędziliśmy razem, na zawsze pozostanie w nas jako dar. To ona nauczyła nas, co to znaczy być dobrym człowiekiem. To ona pokazała nam, jak dbać o innych, jak być obok, kiedy ktoś nas potrzebuje, jak kochać, kiedy czasami wszystko wydaje się trudne i skomplikowane.

Pamiętam, jak kiedyś rozmawialiśmy o tym, co sprawia, że życie ma sens. O tym, że ostatecznie liczą się tylko relacje, które nawiązujemy, miłość, którą dajemy i otrzymujemy, dobro, które zostawiamy za sobą. Dziś, stojąc tutaj, mogę śmiało powiedzieć, że ta osoba w pełni żyła zgodnie z tymi słowami. Była przykładem tego, że życie to nie suma dni, lecz to, jak spędzamy te dni z innymi, jaką dobroć wnosimy w świat i w życie tych, którzy nas otaczają.

Chciałbym, abyśmy dziś, w tym trudnym momencie, nie tylko smucili się z powodu jej odejścia, ale także świętowali jej życie, bo to, co pozostawiła po sobie, to coś, co nigdy nie zgaśnie. Jej miłość, jej ciepło, jej dobroć – te rzeczy pozostaną z nami na zawsze, a wspomnienia, które dziś pielęgnujemy, będą dla nas nieustannym źródłem siły, pociechy i radości.

Wiem, że w tych chwilach wielu z nas zastanawia się nad tym, jak poradzić sobie z tą pustką. Jak dalej iść przez życie, kiedy osoba, która była dla nas fundamentem, już nie ma nas w swoim życiu. Jak żyć, kiedy brakuje tego, co było dla nas najważniejsze? Właśnie teraz, kiedy stajemy w obliczu tej straty, pamiętajmy, że nie musimy tego przechodzić sami. Mamy siebie nawzajem. Mamy wspólne wspomnienia, mamy nasze historie, które będziemy opowiadać, aby utrzymać tę osobę przy życiu w naszych sercach. I w tych opowieściach, w tej miłości, która nigdy nie zgaśnie, będziemy trwać.

Dziś pożegnanie jest pełne smutku, ale pamiętajmy, że to, co niezmienne, to miłość. Miłość, która nie kończy się wraz z chwilą rozstania. Miłość, która przetrwa na zawsze, niezależnie od tego, czy możemy ją dotknąć, zobaczyć, usłyszeć. Miłość, która daje nam siłę do dalszego życia, do niesienia tej pamięci z godnością.

Zatem, chociaż serca mamy pełne bólu, dajmy sobie także przestrzeń na wdzięczność. Wdzięczność za to, że mieliśmy zaszczyt dzielić kawałek swojego życia z tą wyjątkową osobą. Wdzięczność za każdą chwilę, każde spotkanie, każdą rozmowę. Wdzięczność za to, że to ona była częścią naszej historii.

Niech to pożegnanie nie będzie końcem, ale początkiem nowej formy obecności. Ta osoba na zawsze pozostanie z nami – w naszym sercu, w naszych wspomnieniach, w każdym uczynku pełnym miłości, który wykonamy w jej imieniu.

Dziękujemy Ci, drogi/a [Imię], za wszystko, co dałeś/aś nam w tym życiu. Za Twoją mądrość, za Twoje ciepło, za Twoje nieocenione wsparcie. Dziękujemy za Twoją miłość, którą obdarowałeś/aś nas każdego dnia. Choć dzisiaj żegnamy Cię w smutku, to w naszych sercach będziesz na zawsze. Żegnaj/aś, ale Twoje światło nigdy nie zgaśnie. Będziesz w naszych sercach, w naszych myślach, w każdym kroku, który postawimy na tej drodze, którą wyznaczyłaś/aś nam przez swoje życie.

Niech spoczywasz w pokoju.